De oude doos ( 10 )

Het is een moeilijk begin. De meeste pijn zit bij de P-teams in Zaandam , zodat er 10 extra mensen daar naartoe worden gestuurd. 9 daarvan komen van O-Noord. Er worden afspraken gemaakt : Jan en Gerard gaan rommel uit Zaandam uitzoeken en Jan en Theo gaan Smilen.

Ook is er een grote achterstand in Zaandam m.b.t. supplementen en aanschrijvingen voor de boekwerken. Er is toch iets wat wel gebeurt in Zaandam en dat is het in de gaten houden van de ambtenarenposten. Die mensen moet je heel goed in de gaten houden i.v.m. de integriteit.

Het is me ontschoten, maar ik lees ook dat ik verantwoordelijk was voor het bestellen van materiaal ( rijksmateriaal, pennen etc. ) , samen met Piet Roelofs.

Februari 1991 : Bij de O-teams is het ( buiten hun schuld ) een grote puinhoop en de O-teams zitten, al is dat bijna niet mogelijk, met nog veel meer problemen dan wij. Er moet dus een beetje overkoepelend gedacht gaan worden en niet alleen naar de eigen problemen kijken.

Dat gaat ook gebeuren. Er is aangeboden om het archief in Zaandam te gaan helpen opbouwen en we gaan 2 medewerkers afstaan.

De memo wordt van 21 febr. wordt dan ook positief afgesloten met een gedicht :

DAAR ALLEEN KAN LIEFDE WONEN

DAAR ALLEEN IS HET LEVEN GOED

WAAR MEN STIL EN ONGEDWONGEN

ALLES VOOR ELKANDER DOET.

In maart blijkt “ Smile “ niet goed te werken , zodat er ten onrechte posten weer teruggestuurd worden door Zaandam. Wij krijgen hulp vanuit Zaandam van Andrea , die daar naartoe overgeplaatst was , voor de Huba-campagne. U ziet het, helpen gebeurt over en weer.

Uit het volgende blijkt dat er heel goed nagedacht wordt over alles. Er was sprake van dat er een half jaar een medewerker van Purmerend gedetacheerd zou moeten worden in Lelystad. Er wordt besloten, dat er iemand vanuit Purmerend naar Hoorn moet voor een half jaar. Iemand vanuit Hoorn gaat dan naar Lelystad, iemand van Zaandam naar Purmerend, iemand van Heemskerk naar Zaandam en Heemskerk krijgt er een uitzendkracht bij. Gelukkig komt er iemand tot zinnen en gaat dat niet door. Er moet wel iemand naar Hoorn en Rieneke komt weer een half jaartje in Purmerend werken.

Ondertussen zijn er ook in Apeldoorn een paar “ kleine “ probleempjes m.b.t. de mini-cava. Dit is de tussendoor verzending van nieuwe biljetten. Heeft u al door dat er begin jaren 90 ook heel wat problemen spelen bij de dienst ?

Bij de ontvanger wordt de kas per 1-1-1992 opgeheven.

Dan speelt er nog iets met het hoofd van dienst en de dienstcommissie en wel over de 3 bijzondere verlofdagen. 1 dag is voor je verjaardag, 1 dag voor een inspectiedagje en de 3^e dag is voor de lapjesmarkt in Purmerend , derde Pinksterdag etc. Er zou sprake van zijn , dat deze dagen moeten komen te vervallen. Dat is het begin van de afbraak van de ambtenaren-privileges.

De Mini-cava moet rond juni “rond “ zijn . indien dit niet lukt, zal R. Pannekoek ( directie O ) voor een werkbaar alternatief komen. We vragen ons af of je dat kan verwachten van iemand met zo’n naam.

Het wil maar niet lukken om alle werkzaamheden op een rijtje te krijgen en te doen wat er moet gebeuren. Er wordt niet gestuurd vanuit de BPO. Ieder team doet wat het zelf wil en moet maar uitzoeken wat er gedaan moet worden en op welke manier. Dit komt natuurlijk ook mede, omdat de BPO uit vier gebouwen bestaat.

In de memo van juli 1991 staat een interessante opmerking. Vestigingen blijven ook na 1-1-1994 bestaan. Aan samenstelling en functie van de vestigingen moet nog inhoud worden gegeven.

Nou , we weten de waarde van deze woorden. In 1997 zitten we met Heemskerk en Purmerend al in Zaandam. Van dat idee van blijven bestaan waren “ ze “ dus al vlot afgestapt.

De cijfers over het 2^e kwartaal van de BPO geven aan dat de bezwaarschriften tegen adm. fouten niet voldoen aan de eis om ze binnen twee maanden af te doen. Nu 13 jaar later worstelen we nog steeds met de termijnen van afdoen bezwaarschriften.

Leuk voor de bakhouders, als bezwaarschriften worden ingetrokken of gehandhaafd, moet dat aan hen worden doorgegeven, anno nu is dat, geloof ik, ook nog steeds een probleem voor hen.

Zo vlot zijn we dus met het aanpakken van problemen.

Sommige ambtenaren lopen rond, zonder dat men weet wat ze doen, blijkt uit het volgende : Om de onduidelijkheid m.b.t. de taken van diverse Staffunctionarissen op te heffen zullen er notities verschijnen waaruit blijkt wat exact de taken zijn van deze functionarissen ( Teco-overleg 7 maart 1992 ).

In 1993 wordt er begonnen met de Kantoor-Automatisering. Op 3 en wellicht 4 mei zullen de PC’s waarschijnlijk niet altijd gebruikt kunnen worden i.v.m. upgrading en vervanging van PC’s

Joop blijft betrokken bij zijn personeel, als hij meedeelt dat Andrea door het L.B.O. voor controleur is. Vraag hem niet hoe dat mogelijk is, maar het is zo.

En weer is er een bericht over de huisvesting. Er is een onderzoek gaande naar het bestaansrecht van steunpunten.Zoals het er nu naar uitziet zal Purmerend nog wel even blijven bestaan. Overigens wordt er in de wandelgangen over gesproken dat ze wellicht stoppen met O en P eenheden. In de praktijk blijkt e.e.a. te zwaar zijn om te behappen. Er komen dan dus weer aparte O en P eenheden en zal er weer een nieuwe verdeling gemaakt moeten worden tussen de P-eenheden. Ook als dat gebeurt heeft Purmerend gewoon bestaansrecht.

Dan is er ook nog opwinding over “ Patience “en “ Mijnenveger “, er blijkt dat sommige medewerkers niet alleen de spelletjes in de pauze spelen , maar ook onder werktijd. De spelletjes worden dan ook verwijderd , al zie ik het “ Patience “ nu nog af en toe wel op een scherm verschijnen. Foei…

28 oktober is er borreluur en neemt Peter Mulder nog even informeel afscheid. Peter is n.l. officieel benoemd tot chef in Zaandam.

Over Zaandam gesproken, de nieuwbouw wordt 31 mei officieel geopend, 8 april is er het Personeelsfeest en 29 april is er open huis voor de Consulenten.

In 1994 wordt ons BVR gekoppeld aan de Gemeentelijk Basis Administratie. Er komen vulberichten van de Gemeente Purmerend, die zij niet automatisch kunnen verwerken. Het blijken er 8444 te zijn.

Het totaalgewicht van al dat papier bleek 66 kg te zijn. In de praktijk blijkt, dat als je de hele dag keihard doorwerkt, ongeveer 150 eenvoudige vulberichten kunt afdoen. Van de moeilijke ( probleemgevallen ) doe je er echter niet meer dan 50 per dag. Per dag kun je er dus 100 afdoen. Alle berichten moeten binnen een maand verwerkt zijn. Dat betekent dus, dat er 84,5 dag voor nodig is , dus 4 medewerkers gedurende een hele maand continue bezig zijn met de vulberichten.

Ikzelf wordt er ook bij ingezet en zit dagen opgesloten met o.a. John van Gog en Hanneke van ’ t Hooft. Alle familieleden, kinderen en huwelijkspartners moeten aan elkaar gekoppeld worden. Daarna komen ook de andere Gemeenten , die onder onze paraplu vallen, aan de beurt. Dat zijn ook nog zo’n 3250 vulberichten. Dat betekent, dat er de eerstkomende twee maanden 3 medewerkers al hun beschikbare tijd hieraan gaan besteden. Het was een hels karwei, maar we hebben het voor elkaar gebracht.

Dit jaar is er voor het eerst een Eenheidsuitje en die gaat naar Terschelling. Er zijn vanuit Purmerend en Heemskerk bijna geen aanmeldingen. Uiteindelijk gaat er toch een bus vol naartoe, met de toezegging dat we op het eiland onze eigen weg mogen gaan. Het wordt toch nog een gezellig dagje.

De Memo van 8 juli slaat in als een bom. Luilekkerland ? is de aanhef.

In verband met het “ Noodplan “ over het afdoen van posten met weinig medewerkers wil de leiding de teugels wat strakker aantrekken. Er is geen tijd meer ( zeker niet voor de ara’s ) om gezellig ( te ) lang bij elkaar te gaan zitten voor de koffie, om een kwartiertje gezellig te gaan “ kleppen “ bij de centrale, om een hele ochtend te doen over het opbergen en intoetsen van een aantal posten, voor minutenlange prive-telefoontjes ( die je ook thuis kunt plegen ), voor een te lang praatje met je maatje, om zelf te bepalen wat voor werk je wel of niet leuk vindt en om eerder weg te gaan of later te beginnen . Men moet zich afvragen of je wel bij de juiste werkgever zit en niet naar een andere baan moet gaan zoeken en of hun bijdrage aan het werkproces nog wel acceptabel is t.o.v. andere medewerkers.

Groot was de verontwaardiging. Daar bedoelt hij mij toch niet mee ? , dacht een ieder. Natuurlijk deed deze memo ook geen goed voor het werk, het was het gesprek van een paar dagen lang.

Na een paar dagen kwam er een genuanceerd vervolg. Het was de bedoeling om iedereen eens aan het denken te zetten over het werk. Als je je niet aangesproken voelde, hoefde je je dus niets van het stukje aan te trekken. De leiding had de mensen natuurlijk ook persoonlijk kunnen aanspreken, maar koos voor deze manier.

Het “ gemoedelijke “ van Purmerend ( zo stonden we bij de “ buitenwereld “ bekend ) kan niet meer.

De trein is in beweging gezet, dendert maar door en is niet meer te stoppen. Patrick heeft daar een mooie tekening over gemaakt, die u nu nog kan bewonderen in zijn kamer aan de muur.

De een heeft een makkie, voelt zich in zijn element bij alle veranderingen en leunt lekker achterover in zijn comfortabele treinfauteuil. De ander heeft het echter moeilijk, loopt op zijn tenen en kan zich nog net met wapperende beentjes aan de rand van de trein vasthouden. Wie mee wil, zal zich dus goed vast moeten houden. Overigens is Joop ervan overtuigd dat Purmerend het beste “ product “ levert van de P-poot van de BPO en trots dat hij deel mag uitmaken van dit steunpunt .

De leiding in Zaandam had geen oplossing voor het probleem van het wegkrijgen van alle posten.

Desnoods moest er in augustus maar begonnen worden met het “ wegstempelen “van posten. We zullen er aan moeten wennen om maar minder kwaliteit te moeten leveren.

De humor zal echter nooit verloren gaan.

Hans de Koning komt te laat op het werk. Boos vraagt Joop hoe dat komt. “ ik heb me verslapen “, zegt Hans. “ Zo ,“ zegt Joop “ ik wist niet dat je thuis ook werkte “.

Floor Buma pakt na zijn ontbijt de krant en gaat op zijn gemak zitten lezen. “ Moet je niet naar kantoor “, vraagt z’n vrouw. “ O “ antwoord Floor verschrikt, “ ik dacht dat ik al op mijn werk was “.

Ruud zit bij de dokter en vertelt dat hij in zijn slaap praat. “ Zo erg is dat nou toch ook weer niet “, vindt de dokter. “ Toch wel dokter “, zegt Ruud , “ De hele afdeling lacht erom “.

Tot de volgende keer.